Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011

GUEST EDITOR # ΝΑΥΣΙΚΑ ΛΑΛΙΩΤΗ

Ζητήσαμε από την αγαπημένη μας VJ, Ναυσικά Λαλιώτη, να γράψει το πρώτο πράγμα που της έρχεται στο μυαλό και εκείνη απάντησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Και ναι, είναι τόσο cool.


 Χθες έπεσα. Κανονικά, με τις παλάμες και τα γόνατά μου να τρίζουν στην άσφαλτο κάπου στο κέντρο. Έχω άπειρες θεωρίες για το συγκεκριμένο πέσιμο –που όχι, δεν σχετίζονται με το γνωστό ρητό περί γέρων, καθότι θεωρούμαι νιάτο ακόμα.

Θεωρία #1. Όταν η μέρα ξεκινά περίεργα, μόνο έτσι μπορεί να τελειώσει.

Ξυπνάω και βλέπω ο Ιαπωνικός κόσμος να σείεται και να πνίγεται σε ένα από τα μεγαλύτερα τσουνάμι του τελευταίου αιώνα. Μιλάω στο τηλέφωνο νιώθοντας ότι είναι ενδεχομένως η τελευταία φορά που λέω τη φράση «Γεια σου παππού μου». Διαπραγματεύομαι στη δουλειά για την αξία μιας ή πολλών φωτογραφιών στα έντυπα (...). «Έχεις ακούσει ότι πάμε για πτώχευση?». Και άλλα τέτοια που σε κάνουν να ξεχνάς ότι με το που άνοιξες τα μάτια σου είχε έναν ήλιο να κι ας χιόνιζε προχθές.


Θεωρία #2. Θα πέσεις όποτε νιώθεις γκόμενος/γκόμενα.

Γιατί το προετοίμαζα. Γιατί το διαφήμιζα. Την λένε Freja Beha Erichsen, φιγουράρει τελευταία σε όλα τα μεγάλα catwalks και ανεμίζει ένα αξιοζήλευτο κούρεμα που είπα να της το κλέψω. Με μια φωτογραφία στο χέρι και μετά από 4 ώρες στο κομμωτήριο ένιωσα τη γυναικεία ματαιοδοξία στο πετσί μου, χωρίς να έχω καταλάβει αν τα κατάφερα. Το σίγουρο είναι ότι κατεβαίνοντας από το ταξί και έχοντας τον αέρα της ανανέωσης , περπάτησα μόλις 10 βήματα με το ύφος «Ω ναι, κοιτάχτε με» / «Freja τι να μας πεις κ εσύ» και ορίστε η τούμπα.


Θεωρία #3. Όπου ακούς πολλά θετικά σχόλια, κάνε και τον σταυρό σου.

Το καλσόν. Λεπτό, μαύρο και πριν προλάβεις να πεις «so 90s» να προσθέσω ότι έχει πουά που σταματούν στο μέσο του μηρού με ένα τσιτσιφλίκι (=τσαχπινιά) που θυμίζει καλτσοδέτα. «So 50s/cute/sexy» thank you. E, λοιπόν γι’ αυτό το καλσόν άκουσα χθες τα άπειρα κολακευτικά/σεξιστικά/θαυμαστικά σχόλια για να απορήσω σχετικά με την δύναμη των accesoires και γενικότερα της εμφάνισης. Για το θεό, είναι λίγα μέτρα lycra! Αλλά καμάρωνα ταυτόχρονα για την φτηνή μου επιλογή που αποτελούσα ξαφνικά statement. ΚΑΚΩΣ! Δεν είμαι σίγουρη αν πιστεύω στο μάτι, αλλά η δύναμη της ενέργειας υπάρχει και δεν είναι τυχαίο που με το καλσόν αυτό έφαγα την τούμπα και πλέον όσο και όσοι το χάρηκαν θα το θυμούνται ως μια γλυκιά ανάμνηση.


Θεωρία #4. Ένα ταρακούνημα κάθε τόσο κάνει καλό.

Μερικές φορές είναι σαν η ρουτίνα να μας ρίχνει σε λήθαργο. Η ζωή κινείται με φρενήρεις ρυθμούς και νιώθεις λες και κινείσαι σε έδαφος από μέλι. Γκρινιάζεις χωρίς να φταίει κάτι συγκεκριμένο. Αρνείσαι να ξυπνήσεις λες και το πάπλωμα είναι το καβούκι σου που θα σε προστατέψει από τον εχθρό. Όταν οι Nine inch nails έλεγαν «I hurt myself today to see if I still feel» μετέδιδαν μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες περί πόνου και αντίδρασης σε αυτόν. Και δεν αναφέρομαι στην ακραία εκδοχή της παραπάνω εφαρμογής. Απλά πόσο δίκιο μπορεί να έχουν όσοι σου λένε «Πρέπει να φας ένα χαστούκι για να ξυπνήσεις» ? Πόσο αφυπνιστικός μπορεί να είναι ένας επιδερμικός πόνος που θα σε τσούξει στην αρχή, σίγουρα, θα σε κάνει να αισθανθείς την πτώση –όπως κι αν μεταφράζεται αυτή. Αλλά η επούλωση θα πάρει μαζί της και το γδάρσιμο και κάποιες άλλες πληγές. Ή θα τους αλλάξει μορφή και θα τις αγαπήσεις. «Did I fall or was I pushed?». Στη δεύτερη περίπτωση, Σ’ ευχαριστώ Ανώτερη δύναμη γιατί γκρίνιαζα πολύ χθες για το πόσο περίεργη μέρα ήταν. Σε κάθε περίπτωση, το μόνο που έχεις είναι να σηκωθείς.


* Η Ναυσικά Λαλιώτη είναι παρουσιάστρια στο MTV Greece.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου